Փետրվարի 26-ն ադրբեջանցիների կողմից նշվում է որպես Խոջալուի ջարդերի զոհերի հիշատակի օր:
«Նրանք ասում են, որ հայերը սպանել են ադրբեջանցիներին Խոջալուում: Այս նախադասության մեջ երեք սուտ կա»,- նշում է ԵՊՀ փիլիսոփայության և հոգեբանության ֆակուլտետի տեսական փիլիսոփայության և տրամաբանության ամբիոնի վարիչ Ալեքսանդր Մանասյանը:
Այսօր նա ֆակուլտետում կարդաց դասախոսություն, որը նվիրված էր Խոջալուի դեպքերին: «Ադրբեջանցիներն արդեն սովորություն են դարձրել մեր օրերը սեփականաշնորհելը: Այսպես` ապրիլի 24-ը նրանք անվանում են «Թուրք ազատագրողի օր»: Նույն գործընթացը կատարվել է Խոջալուի դեպքում: Սումգայիթյան դեպքերը եղել են փետրվարի 26-28-ին. ադրբեջանցիներին պետք էր այդ օրերն այլ կերպ իմաստավորել, և ծնվեց Խոջալուի առասպելը»,- ասաց ամբիոնի վարիչը:
Պարոն Մանասյանն այնուհետև անդրադարձավ պատմությանը. 1992 թվականի սկզբներից հայերն առանց թաքցնելու նշում էին, որ վերցնելու են Խոջալուն, քանի որ
այնտեղից ռմբակոծում էին Ստեփանակերտը: Ադրբեջանի ղեկավարությունը տեղահանում է ադրբեջանցի բնակչությանը, իսկ տեղացի մեսխեթցի թուրքերին տեղահանում է միայն վերջին օրը, այն էլ` գիշերով: Սրանք շարժվում են դեպի Աղդամի միջանցք, որտեղ և ադրբեջանական զորքերը բոլոր մեսխեթցի թուրքերին կոտորում են:
այնտեղից ռմբակոծում էին Ստեփանակերտը: Ադրբեջանի ղեկավարությունը տեղահանում է ադրբեջանցի բնակչությանը, իսկ տեղացի մեսխեթցի թուրքերին տեղահանում է միայն վերջին օրը, այն էլ` գիշերով: Սրանք շարժվում են դեպի Աղդամի միջանցք, որտեղ և ադրբեջանական զորքերը բոլոր մեսխեթցի թուրքերին կոտորում են:
«Այս կոտորածը Ադրբեջանի այն ժամանակվա նախագահ Մութալիբովի տապալման համար էր արվել: Նման մի ցնցող դեպք էր պետք, որ թուրքեր սպանվեին, որպեսզի Մութալիբովը զրկվեր նախագահական աթոռից»,- նշեց Ալեքսանդր Մանասյանը:
Այսպիսով` միջոցառման ներկաները եկան հետևյալ եզրակացությանը. «Ուրեմն ոչ թե հայերն են սպանել, այլ ադրբեջանական զորքերը, ոչ թե ադրբեջանցիներ են սպանվել, այլ մեսխեթցի թուրքեր, և այդ դեպքերը եղել են ոչ թե Խոջալուում, այլ Աղդամի մերձակայքում»:
Ալեքսանդր Մանասյանը ևս մեկ փաստարկ է բերում. «Հայերը չէին էլ կարող լինել այդ տարածքներում, քանի որ դրանք ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ էին: Տեսնո՞ւմ եք, թե որքան պարզ է ամեն ինչ: Բայց շատ հայեր մինչև հիմա չեն ընկալում այս ամենը: Ես այդ դեպքերում սիրում եմ ասել, որ ավելի հեշտ է Շուշին ազատագրել, քան որոշ հայերի ուղեղներ»:
Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի 2-րդ կուրսի ուսանողուհի Աստղիկ Ստեփանյանը նշեց, որ որպես ապագա լրագրողի նրան շատ պիտանի էր սեմինարը. «Հայ-ադրբեջանական հարաբերություններն այն թեմաներից են, որ հայ լրագրողները պետք է շատ լավ ուսումնասիրած լինեն»:
Փիլիսոփայության և հոգեբանության ֆակուլտետի ուսանողական խորհրդի նախագահ Դավիթ Թորոսյանն էլ նշեց, որ ադրբեջանցիների կեղծարարությունների, անհիմն հայտարարությունների դեմ մենք պետք է պայքարենք հենց այսպես` տեղեկացնելով, ճշմարտությունն ի ցույց դնելով:
